مجسمه تندیس و پیکره شهریار مدل سردیس سهراب سپهری کد M350

سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش اهل کاشان بود. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است. سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال‌طلب، فروتن و خجول بود که دیدگاه انسان‌مدارانه‌اش بسیار گسترده و فراگیر بود. وی در ابتدا به سبک نیمایی شعر می‌سرود ولی بعدها روش خاص خودش را شناخت. سهراب به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه خاصی داشت. شعر او صمیمی، سرشار از تصویرهای بکر و تازه‌ است که همراه با زبانی نرم، لطیف، پاکیزه و منسجم تصویر‌سازی می‌کند. از معروف‌ترین شعرهای سهراب می‌توان به نشانی، صدای پای آب و مسافر اشاره کرد که شعر صدای پای آب یکی از بلندترین شعرهای نو زبان فارسی است. ارتفاع سردیس سهراب نزدیک به 35 سانتی‌متر، وزن آن کمتر از 2 کیلوگرم و جنس آن از فایبرگلاس است. این سردیس که سر سهراب سپهری رانشان می‌دهد، در کارگاه «تندیس و پیکره‌سازی شهریار» ساخته شده است. مجسمه‌ها می توانند از هر جنسی باشند، می‌توانند در هر اندازه و شکلی باشند، پیچیده یا ساده باشند. اما به طور قطع هر کدام پیامی برایمان دارند. می‎توانند قهرمان‌های اساطیری باشند که در داستان‌ها اسمشان را شنیده‌ایم، یا می‌توانند شکل‌های ساده هندسی باشند. می‌توانند پیکره شاعر محبوبی بر سر میدان شلوغ شهر باشند، یا حتی پرنده‌ سفالی روی طاقچه. مجسمه‌ها مثل سفر می‌مانند. سفری از زندگی روزمره به سوی احساس و اندیشه، به سوی زیبایی و از همه مهم‌تر به سوی گفتگوی تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و اندیشه‌های مختلف و متفاوت با یکدیگر. مجسمه‌ها می‌توانند بیانگر یک اندیشه، فرهنگ یا تمدن باشد. فرهنگ و اندیشه‌ای که گاهی اوقات از قرن‌های گذشته با انسان سخن می‌گوید.